Elektroniczne wsparcie dla warsztatu
Diagnozowanie i naprawa współczesnych samochodów bez solidnego źródła wiedzy technicznej są praktycznie niemożliwe. Warsztat, chcąc profesjonalnie realizować zlecenia, musi mieć wsparcie, które pozwoli na dostęp do najnowszych informacji serwisowych dotyczących obsługi określonego pojazdu.
- Tradycyjna dokumentacja w formie drukowanej nie jest już w stanie zapewnić wymaganych aktualizacji danych.
- Baza informacji technicznej powinna zawierać przede wszystkim rozbudowane dane na temat obsługi okresowej pojazdu, elektroniki, instrukcji naprawczych i regulacyjnych oraz dodatkowych modułów diagnostycznych.
- Możliwość zainstalowania bazy programu na smartfonie pozwala na przeprowadzenie zdalnej diagnostyki samochodu.
- Sporym udogodnieniem dla mechanika jest sekcja poświęcona rysunkom technicznym.
Tradycyjna dokumentacja w formie drukowanej nie jest już w stanie zapewnić wymaganych aktualizacji danych, więc stała się niepraktyczna i mało efektywna. Najbardziej wydajnym rozwiązaniem są elektroniczne platformy, które oferują szybki dostęp do pakietu informacji wraz z modułami umożliwiającymi wsparcie diagnostyczne.
Baza informacji technicznej powinna zawierać przede wszystkim rozbudowane dane na temat obsługi okresowej pojazdu (tabele przeglądów serwisowych), elektroniki, instrukcji naprawczych i regulacyjnych oraz dodatkowych modułów diagnostycznych. Wybór określonego pojazdu ułatwia konfigurator samochodu, który uwzględnia markę, model, typ i oznaczenie silnika (ilustracja nr 1).
Przejrzysta struktura menu głównego pozwala na szybki wybór danej sekcji programu bez zbędnego przeszukiwania i pogubienia się w zawartości platformy (ilustracja 2). Dodatkowymi zaletami oprogramowania dla warsztatu będzie możliwość pracy na tablecie i smartfonie.
Możliwość zainstalowania bazy programu na smartfonie pozwala na przeprowadzenie zdalnej diagnostyki samochodu. W pracy warsztatu wielokrotnie zachodzi konieczność wstępnego zdiagnozowania pojazdu poza serwisem, więc posiadanie tego rodzaju elektronicznego pomocnika w swojej kieszeni jest naprawdę dobrym rozwiązaniem.
Sporym udogodnieniem dla mechanika jest sekcja poświęcona rysunkom technicznym, które przedstawiają ustawienia montażowe: zawieszenia (przedniego i tylnego), układu napędowego, hamulcowego i kierowniczego, klimatyzacji, a także sposobu zabudowania przedniego i tylnego zderzaka (ilustracja 3).
Przejrzyste ilustracje – zaprezentowane z odwzorowaniem perspektywy oraz z naniesionymi oznaczeniami momentów dokręcania przewidzianych dla danych śrub i nakrętek – znacznie ułatwiają pracę. Ma to szczególne znaczenie w przypadku bardziej skomplikowanych schematów, np. schematu wymiany rozrządu. Dzięki wyodrębnieniu (za pomocą kolorów) poszczególnych elementów, takich jak: prowadnice łańcucha, napinacze, koła zębate lub znaki do ustawienia rozrządu, mechanik nie traci czasu na studiowanie ilustracji i skupia uwagę na najistotniejszych komponentach (ilustracja 4).
MOŻE ZAINTERESUJE CIĘ TAKŻE
Z punktu widzenia diagnostyki warsztatowej najistotniejszymi modułami bazy danych są sekcje, które realizują algorytmy poszukiwania niesprawności na podstawie kodów usterek odczytanych z pamięci danego sterownika lub charakterystycznych symptomów awarii. Tego typu moduły znacząco skracają czas poświęcony na znalezienie przyczyny niesprawności (ilustracja 5). Biorąc pod uwagę stopień skomplikowania współczesnych pojazdów naszpikowanych masą elektronicznych systemów możliwości, bazy związane z szybszą identyfikacją źródła awarii mają niebagatelne znaczenie podczas poszukiwania rozwiązania problemu diagnostycznego.
Dla lepszego zobrazowania potencjału programu warto przedstawić algorytm, według którego baza danych serwisowych wspomaga pracę mechanika. Pierwszym krokiem jest wprowadzenie kodów usterek. Można wprowadzić pojedynczy kod lub ich większą liczbę. Program dokona analizy i w miarę potrzeb powiąże otrzymane kody błędów.
Dodatkowo baza przeszukuje swoją zawartość pod kątem występowania akcji serwisowych czy informacji technicznych producenta. Jeżeli usterka będzie powiązana z przypadkami, które już wystąpiły (wcześniej w jakichś serwisach), program przedstawi nam gotowe rozwiązanie z procedurą dalszego postępowania. W innych przypadkach baza programu odwoła się do zaprezentowania, w jaki sposób przetestować podzespół, którego dotyczy wprowadzony kod błędu, i zasugeruje: pomiar rezystancji, napięcia zasilania, ciągłości obwodu lub badania oscyloskopem. Ponadto program wyszuka automatycznie obszar i komponent instalacji elektrycznej (sensor lub nastawnik), w którego obrębie należy przeprowadzić diagnostykę, i wyświetli jego schemat na ekranie (ilustracja 6). Coraz większe możliwości programów serwisowych i zawartych w nich baz danych stanowią nieocenioną pomoc w warsztacie.
