Kwestia charakteru

Autofachmann
27.6.2016

Moment obrotowy i moc to parametry charakteryzujące silnik spalinowy. Jednak nie są one wystarczające, aby określić przydatność danego silnika do konkretnych zastosowań.

Wiele osób twierdzi, że silnik ocenia się wyłącznie na podstawie mocy znamionowej, czyli mocy, jaką maksymalnie może wytworzyć silnik. Często używa się przy tym starej jednostki KM – koni mechanicznych, pochodzącej z początków industrializacji. Ze względu na rosnący udział silników elektrycznych jako napędu, kilowat (kW) stanowi kolejną jednostkę – fizycznie bardziej poprawną. Chociaż jednostka KM oferuje wyższe wartości liczbowe i robi lepsze wrażenie, każdy kto chce wyrażać się profesjonalnie, powinien podawać moc w kilowatach.

Jednak co tak naprawdę charakteryzuje silnik? Oprócz mocy, parametrem charakterystycznym jest także moment obrotowy oraz ich przebieg w funkcji prędkości obrotowej silnika. Moc silnika zależy od chwilowego momentu obrotowego i prędkości obrotowej, i jest na ich podstawie obliczana. Z tego powodu prostym sposobem zwiększenia mocy silnika jest zwiększenie momentu obrotowego lub samej prędkości obrotowej. Oba te parametry mają jednak swoje granice, szczególnie w przypadku dodatkowego zwiększania mocy.

Ponieważ wraz z rosnącymi obrotami wzrasta też np. prędkość liniowego ruchu tłoków, co z kolei powoduje wzrost sił wytwarzanych masami tłoków i korbowodu, które obciążają silnik w górnym i dolnym punkcie zwrotnym. Dalej – wyższe obroty to większe tarcie i zużycie, opory przepływu w kanałach ssących oraz hałas. Szczególnie maksymalne dopuszczalne siły masowe tworzą granicę podnoszenia obrotów. W silnikach z mieszanką tworzoną wewnątrz, czyli w silnikach wysokoprężnych i benzynowych z wtryskiem bezpośrednim, istnieje jeszcze jedna granica obrotów. W tych silnikach zasysane powietrze jest mieszane z paliwem dopiero w komorze spalania, co też wymaga pewnego czasu. W silnikach Diesla powoduje to o wiele niższy maksymalny moment obrotowy, niż w przypadku silników benzynowych. Moment obrotowy silnika wynika również z ciśnienia spalania, które działa na tłok. Wytwarza ono siłę, która poprzez korbowód działa na wał korbowy. Z czopem korbowym działającym jako ramię dźwigni wał korbowy wytwarza moment obrotowy. Dlatego drugą wielkością istotną dla momentu silnika jest promień korby, czyli skok tłoka. Ponieważ im dłuższy czop korbowy, tym większe jest ramię dźwigni, na które działa siła wytwarzana przez tłok – i tym większy jest też moment obrotowy, wytwarzający siłę.

Napełnienie daje siłę

Im lepiej komora spalania napełnia się mieszanką w suwie ssania, czyli im wyższy jest stopień napełnienia, tym większe jest ciśnienie, które powstaje podczas spalania. Dlatego też silniki z turbosprężarką lub kompresorem przy takiej samej pojemności mają większą moc niż silniki bezsprężarkowe. Dzieje się tak dlatego, że sprężarka dosłownie tłoczy powietrze do cylindrów. Dzięki temu sterowanie silnikiem może wtrysnąć więcej paliwa. Aby osiągnąć optymalny stosunek powietrza do paliwa w celu zapewnienia pełnego spalania, na 14,7 kg powietrza należy wprowadzić 1 kg paliwa.

Dla charakterystyki silnika ważne są jednak nie tylko czysta moc znamionowa i maksymalny moment obrotowy, lecz także przebieg charakterystyki momentu obrotowego i mocy. Silnik pracuje wyjątkowo „elastycznie“, kiedy już na niskich obrotach zapewnia wysoki moment silnikowy. Ma to poza tym tę zaletę, że kierowca może często jechać na niskich obrotach, co ogranicza zużycie. Stosunek prędkości obrotu kół do obrotów silnika określa jednak ostatecznie przełożenie przekładni, które w znacznym stopniu wpływa na to, jak efektywnie pracuje napęd.

Silniki osiągają swój maksymalny moment obrotowy zwykle na średnich obrotach, kiedy stopień napełnienia jest najlepszy. W tym zakresie silnik wytwarza najwyższe ciśnienie spalania. Wymiana gazów, tworzenie mieszanki i spalanie przebiegają wówczas prawie optymalnie. Wartość liczbowa tego maksimum jest podana wraz z odpowiednimi obrotami w danych technicznych pojazdu, na przykład 360 Nm przy 2100 obr./min. Wcześniej i później jest często niższa.

Powód: Wytwarzanie wysokiego ciśnienia spalania w cylindrze w zwykłych silnikach ze sztywnymi czasami sterowania zaworami i prostymi kanałami ssącymi jest idealne tylko dla optymalnego napełnienia cylindrów – wymiana gazów, tworzenie mieszanki i spalanie poza tym zakresem są gorsze. To, że moc nadal wzrasta wraz z rosnącymi obrotami, wynika z tego, że obroty kompensują część strat momentu obrotowego, ponieważ moc, jak opisano, stanowi produkt momentu obrotowego i obrotów. Jednak od określonych obrotów wymiana gazów w silniku jest tak zła, że moc znowu spada. Każdy, kto kiedykolwiek jechał na na rowerze wyposażonym w przerzutki, już mógł odczuć związek momentu obrotowego i obrotów na własnym ciele. Mianowicie, rowerzysta wybiera, czy jedzie na niższym biegu przy niewielkim nakładzie siły i z niskim momentem obrotowym, ale pedałując szybciej, czyli na większych obrotach, czy też na wyższym biegu, wkładając dużo siły i przy wysokim momencie obrotowym, ale pedałując wolniej. W obu przypadkach moc jest taka sama, jeżeli przejeżdża się taką samą trasę w takim samym czasie. Pod tym względem wśród silników samochodów osobowych silniki Wankla stosowane jeszcze kilka lat temu przez Mazdę stanowią przykład ekstremalny. W silniku Wankla moc czerpana jest przy niskim momencie silnika prawie wyłącznie z obrotów. Natomiast przede wszystkim doładowane silniki o posuwisto-zwrotnym ruchu tłoka już przy niskich obrotach wytwarzają spory moment obrotowy.

Zmienny dopływ powietrza

Projektanci mogą zmieniać konstrukcję w różnych miejscach, aby osiągnąć żądaną charakterystykę silnika. Przykładem może być zmienne sterowanie zaworami. Chodzi o to, że za pomocą zaworów ssących i wydechowych układ sterowania silnikiem określa, kiedy powietrze dostaje się do silnika i kiedy spaliny są z niego usuwane. Dzięki zmiennym czasom otwarcia zaworów w szerokim zakresie obrotów można osiągnąć dobre napełnienie cylindrów mieszaniną powietrza i paliwa, podczas gdy w przypadku stałych czasów jest to możliwe w bardzo wąskim zakresie obrotów. Przykładem jest tzw. scavenging (ang. płukanie) w doładowanych silnikach benzynowych z wtryskiem bezpośrednim. W dolnym zakresie obrotów zawory są tutaj wysterowywane tak, że zawory ssące i wydechowe przez moment otwierają się jednocześnie. Powstały w ten sposób spadek ciśnienia w kierunku układu wydechowego napełnia komorę spalania powietrzem i usuwa jednocześnie resztki gazu powstałe w komorze spalania podczas ostatniego spalania. Wynikiem jest lepsze chłodzenie i większe napełnienie cylindra świeżym powietrzem. To większe napełnienie cylindra zwiększa moment obrotowy i podnosi ciśnienie ładowania turbosprężarki poprzez silniejszy strumień spalin. Konieczne do spalania powietrze płynie przez rurę ssącą do zaworu ssącego. Aby w różnych zakresach mocy osiągnąć możliwie wysoką prędkość powietrza wpływającego do cylindrów, a tym samym dobre napełnienie, rura ssąca musi spełnić w swoim przebiegu zmienne, w zasadzie sprzeczne ze sobą, wymagania. Stąd też na stopień napełnienia cylindrów można wpływać za pomocą zmiennego układu ssania. Wynika to stąd, że do osiągnięcia wysokiego momentu obrotowego przy niskich obrotach najlepiej nadaje się krótka rura ssąca, podczas gdy maksymalną moc wyjściową osiąga się na wysokich obrotach przy dłuższej rurze. W regulowanych rurach ssących umieszczono z tego powodu elektronicznie sterowany system klap, który kieruje powietrze do cylindra krótką lub długą drogą.

Moc pod ciśnieniem

Jak już opisano, producenci samochodów posługują się też doładowaniem silników za pomocą turbosprężarek, aby wpływać na charakterystykę momentu obrotowego i mocy silników. Posługują się przy tym często turbosprężarkami o zmiennej geometrii turbiny lub nawet dwiema turbosprężarkami –  małą i dużą, aby zarówno na niskich jak i wysokich obrotach zapewnić optymalne napełnienie cylindra. W ten sposób mała turbosprężarka zapewnia dobry moment obrotowy silnika na niskich obrotach, na średnich obrotach mogą pracować obie turbosprężarki, a na wysokich obrotach – tylko duża sprężarka. Najnowsze rozwiązanie, za pomocą którego konstruktorzy regulują moment obrotowy i moc napędów, to napęd hybrydowy, gdzie silnik spalinowy wspierany jest silnikiem elektrycznym. Silnik elektryczny jest tutaj korzystny przede wszystkim dlatego, że jego najwyższy moment obrotowy – w przeciwieństwie do silnika spalinowego – jest dostępny bezpośrednio po uruchomieniu. W ten sposób silniki uzupełniają się idealnie i zapewniają doskonałą charakterystykę napędu.

 

Warto wiedzieć
Jednostki mocy i momentu obrotowego
Do określania mocy silników używa się na co dzień jednostek takich jak wat (W) i koń mechaniczny (KM). Jednostka KM nie jest już jednak oficjalnie używana. 1 KM odpowiada 736 W, czyli 0,736 kW. Natomiast 1 kW = 1000 W = 1,36 PS (Pferdestärke). Jednostkę KM wprowadził w XVIII w. James Watt, poszukując odpowiedniej jednostki dla mocy skonstruowanych przez siebie maszyn parowych. Również oficjalnie dopuszczona od 01.01.1978 r. jednostka miary mocy silnika w układzie SI – wat – jest związana z Jamesem Wattem (pochodzi od jego nazwiska). 1 KM został zdefiniowany w niemieckim DIN jako moc, której należy użyć, aby poruszać ciało o masie 75 kg, przeciwdziałając sile ciężkości (przy przyspieszeniu ziemskim 9,80665 m/s²), z prędkością 1 m/s. Podobnie brzmiała definicja Jamesa Watta. Międzynarodowy Układ Jednostek Miar SI (Système International d´Unités) został wprowadzony w latach sześćdziesiątych jako nowy międzynarodowy porządek jednostek miar. Układ SI opiera się na siedmiu jednostkach podstawowych. Pozostałe jednostki są wyprowadzane z nich i tworzone poprzez czyste mnożenie i dzielenie jednostek podstawowych. W Polsce, tak samo jak i w Niemczech, jednostki SI są ustawowo wprowadzonymi jednostkami w obrocie urzędowym i handlowym (od roku 1966). Jednostką SI momentu obrotowego jest Nm (niutonometr). Jeden niutonometr to moment obrotowy, który wytwarza siłę jednego niutona na ramieniu dźwigni o długości jednego metra w punkcie obrotu. Jednostka niuton również jest jednostką SI wyprowadzoną z jednostek podstawowych – kilograma (kg), metra (m) i sekundy (s). Siła jednego niutona jest konieczna, aby w ruchu liniowym prędkość ciała o masie jednego kilograma zmienić w każdej sekundzie o 1 m/s, czyli aby przyspieszyć takie ciał o 1 m/s2.




O Autorze

autoEXPERT – specjalistyczny miesięcznik motoryzacyjny, przeznaczony dla osób zajmujących się zawodowo naprawą, obsługą, diagnostyką i sprzedażą samochodów oraz produkcją i sprzedażą akcesoriów motoryzacyjnych, części zamiennych i materiałów eksploatacyjnych.

autoExpert 12 2025

Chcesz otrzymać nasze czasopismo?

Zamów prenumeratę