Przede wszystkim w trakcie projektowania poszczególnych elementów karoserii zwraca się szczególną uwagę na jak największe zminimalizowanie oporów powietrza. Dodatkowo, odpowiednio przepływające powietrze wytwarza siłę dociskową, która jest ważna podczas pokonywania zakrętów. Podstawowymi elementami aerodynamicznymi w Formule 1 są: przednie skrzydło, tylny spojler oraz dyfuzor. Wszystkie wymienione podzespoły mają setki różnych ustawień i kształtów przystosowanych do konkretnych torów i warunków pogodowych. Przy projektowaniu i ustawianiu przedniego skrzydła konstruktorzy oraz kierowcy spędzają tysiące godzin w tunelu aerodynamicznym i na torze.

Przedni spojler to pierwszy element bolidu, który ma styczność z powietrzem. Jego zadaniem jest odpowiednie dociśnięcie bolidu do podłoża oraz skierowanie strug powietrza na dalsze elementy aerodynamiczne bolidu. Przednie skrzydło kieruje powietrze również na hamulce (funkcja chłodzenia). Tylny spoiler to ostatni element, który ma styczność z przepływającym powietrzem. Tworzy on za sobą zawirowania, zwane brudnym powietrzem. Powodują one zmniejszenie docisku przedniego skrzydła następnego bolidu o około 10%.

Dlatego wyprzedzanie rywala czasem nie należy do prostych zadań. Tylny spojler ma około 20 różnych ustawień i generuje 40% siły docisku. Dyfuzor jest zakończeniem tylnej części podwozia bolidu. Jego zadaniem jest kontrolowanie prędkości wypływającego powietrza spod bolidu. Im szybciej powietrze ucieka, tym niższe jest ciśnienie pod samochodem, a co za tym idzie - zwiększa się siła dociskowa. Kanały na dyfuzorze skierowane są do góry, a sam element wytwarza około 40% siły dociskowej. Aerodynamika w bolidzie F1 jest tak zaawansowana, że teoretycznie przy prędkości 180 km/h auto jest w stanie poruszać się po suficie, nie spadając z niego. Ustawienia elementów aerodynamicznych są bardzo różne, zależnie od toru. Na szybkich wyścigach skrzydła ustawia się tak, aby kierowca mógł rozwinąć jak największą prędkość, oczywiście kosztem siły dociskowej. Natomiast na krętych, wolnych torach aerodynamikę ustawia się w taki sposób, aby wytworzyć jak największą siłę dociskową i stworzyć możliwie największy opór podczas manewru hamowania.