Historia rajdu Dakar sięga roku 1977, kiedy to podczas innego rajdu z Abidjan na Wybrzeżu Kości Słoniowej do Nicei we Francji na trasie zgubił się motocyklista Thierry Sabine. Sporą część trasy jechał on bez urządzeń nawigacyjnych, ale dzięki temu mógł poznać piękno tamtejszego krajobrazu. Po powrocie do Europy obiecał sobie, że wróci w tamte miejsca. W jego głowie zrodziła się jednak odwrotna formuła rajdu długodystansowego, który startował w Europie, a metę miał w Afryce.
W kolejnym roku marzenie Thierrego Sabine stało się rzeczywistością, ponieważ udało się zorganizować długodystansowy rajd pustynny. 26 grudnia 1978 roku spod pałacu Trocadéro w Paryżu wyruszył rajd Paryż Dakar, którego trasa miała 10 tysięcy kilometrów długości i biegła przez Algierię, Niger, Mali, Górną Woltę i Senegal. Na starcie pierwszego rajdu stanęło 170 załóg.

W całej historii Dakaru można znaleźć wiele ciekawych zdarzeń. Przykładem może być edycja z 1981 roku, w której wystartował specjalnie przygotowany do tego rajdu Rolls Royce kierowany przez Thierry'ego Montcorgé i Citroen CX kierowany przez kierowcę Formuły 1 - Jackyego Ickx'a, który zwyciężył w tym rajdzie.

W 1983 roku ustanowiono po raz pierwszy przejazd przez pustynię Ténéré, która – niestety - okazała się mało przyjazna. W burzy piaskowej ponad 40 zawodników straciło orientację do takiego stopnia, że do kolejnego punktu bazowego przyjechali z 4-dniowym opóźnieniem.

W 1988 roku do startu w Wersalu stanęło 600 pojazdów. Wśród nich był Peugeot, który rok wcześniej zadebiutował w tym rajdzie. Jednak samochód faworyta - Ari Vatanena – został skradziony. Udało się go odzyskać, jednak było już za późno na start w Dakarze.

W 1991 roku rozpoczęła się era wygranych motocyklisty Stéphane Peterhansela, który startował w tym rajdzie od 3 lat. Ari Vatanen w tym rajdzie zdobył swoje 4. zwycięstwo w klasyfikacji samochodów - wynik do tej pory niepobity.

W 1992 roku rajd został przedłużony aż do RPA i miał 22 odcinki specjalne. Trasa wiodła przez 10 krajów i miała długość ponad 12 tysięcy kilometrów. 3 lata później trasa znów została zmieniona. Start odbył się w Grenadzie w Hiszpanii. W tym roku Stéphane Peterhansel odniósł . zwycięstwo. W 2000 roku meta rajdu znajdowała się w Gizie (Gizeh) u stóp egipskich piramid. W tym też roku po raz pierwszy i jedyny zwyciężyło buggy kierowane przez Jean-Louis Schlessera. Rok później rajd w klasyfikacji generalnej wygrała Niemka - Jutta Kleinschmidt prowadząca Mitsubishi, która debiutowała w tym rajdzie 13 lat wcześniej na motocyklu.

W 2007 roku na starcie w Lizbonie stanęło 231 motocyklistów, 14 quadów, 181 zespołów samochodowych i 85 ciężarowych. Na mecie okazało się, że Stéphane Peterhansel wygrał właśnie swój 9. Dakar. Po 6 zwycięstwach na motocyklu Peterhansel zaczyna dominować za kierownicą samochodu.

W 2008 roku rajd został odwołany z powodu zamachów w Mauretanii, przez którą miał przejeżdżać rajd.

W 2009 roku nastąpił przełom w idei rajdu, ponieważ został on przeniesiony do Ameryki Łacińskiej. W roku następnym na trasie rajdu doszło do bardzo ciekawego zdarzenia. Na ostatnim odcinku przed metą Carlos Sainz stoczył walkę z drugim kierowcą - Nasserem Al Attiyahem. Okazało się, że na 9 tysiącach kilometrów ich różnica w czasie przejazdu wynosiła 2 minuty i 12 sekund. Rajd ten był bardzo dobry dla Vladimira Chagina kierującego Kamaza. Był to 6 rajd wygrany przez niego. Także podczas tego rajdu zdobył 56 wygrany odcinek specjalny.

Polacy w Dakarze
Pierwszymi polskimi zawodnikami startującymi w Dakarze byli kierowcy zespołu fabrycznego Jelcza startujący w 1987 roku samochodami całkowicie przygotowanymi do rajdu w Jelczańskich Zakładach Samochodowych. Pierwszą załogę stanowili Adam Chmielewski, Maurizio Arvettim i Paweł Taraszkiewicz, natomiast w drugim Jelczu S442 jechali: Feliks Gaca z pilotem Roberto Pratim i Tadeuszem Barbackim. Na trasie rajdu rok później zobaczyć można było z powrotem zmodyfikowane Jelcze, które jednak i tym razem nie ukończyły rajdu. W 1988 roku na trasie oprócz Jelczy można było zobaczyć także dwa Stary 266. Pierwszym z nich jechali Jerzy Mazur i Julian Obrocki, a drugim Tomasz Sikora i Jerzy Franek. Oba Stary dojechały do mety, ale ze względu na całkowitą ilość spóźnień na odcinkach specjalnych nie zostały sklasyfikowane.

Do tegorocznej edycji rajdu przystąpiło 11 polskich załóg. Na motocyklach zgłoszeni zostali: Jakub Przygoński, Jakub Piątek, Paweł Stasiczek, Michał Hernik i Maciej Berdysz.
W trakcie drugiego etapu rajdu z rywalizacji odpadł Maciej Berdysz, a po 3 etapie z dalszej rywalizacji zrezygnował Paweł Stasiczek. Jakub Piątek także był zmuszony zrezygnować z rywalizacji po tym, jak jego motocykl odmówił posłuszeństwa na odcinku specjalnym prowadzacym przez - jak się okazało - nie do końca wyschniętą solną równinę (etap 8 z Uyuni do IquIque). Największą tragedią była śmierć Michała Hernika, który zmarł na trasie rajdu najprawdopodobniej w wyniku przegrzania organizmu.

W kategorii quadów do rajdu stawił się jeden Polak - Rafał Sonik, który po wycofaniu się swoich 2 największych rywali, czyli Sergio Lafuente i Ignacio Casale jest aktualnie liderem w swojej klasie.

W klasyfikacji samochodów do rajdu zgłosiły się załogi:

• Krzysztof Hołowczyc z Xavierem Panseri,
• Marek Dąbrowski z Jackiem Czachorem,
• Adam Małysz z Rafałem Martonem,
• Piotr Beaupre z Jackiem Lisickim.

Tuż przed rajdem z powodu śmierci syna ze startu zrezygnował Jacek Czachor, którego w samochodzie kierowanym przez Marka Dąbrowskiego zastąpił Mark Powell. Wielkim pechowcem tego dakaru jest też Adam Małysz jadący wspólnie z Rafałem Martonem. Ich nowe buggy SMG spłonęło już podczas 2 etapu rajdu.

Najcięższą grupę pojazdów reprezentuje jedna polska załoga składająca się z Robina Szustkowskiego, Jarka Kazberuka oraz Filipa Skrobanka, kórzy do mety podążają Tatrą. W tej grupie pojazdów znajdziemy jeszcze jednego Polaka. Dariusz Rodewald jedzie jako członekj załogi Iveco startującej w barwach holenderskich.

W klasyfikacji generalnej załogi polskie uplasowały się następująco:

Zdjęcia: Marcin Kin, A.S.O., Victor Eleuterio