W ostatnich trzech latach odsetek pracujących nie dłużej niż rok w tym samym miejscu kształtował się na poziomie ponad 40%. W tej grupie znaleźli się niemal w równym stopniu pracownicy ze wszystkich grup wiekowych, a nie jakby się wydawało, w większości młodzi pracownicy.
Wśród przyczyn tego rodzaju wypadków inspektorzy wymieniają brak urządzeń zabezpieczających, np. przed dostępem do strefy niebezpiecznej, brak środków ochrony zbiorowej, brak nadzoru nad pracującymi, nieprzeszkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, lekceważenie zagrożenia (brawura, ryzykanctwo) oraz niedostateczna koncentracja uwagi na wykonywanej czynności.
Kontrole w średnich i dużych zakładach, w których wydarzyły się wypadki przy pracy, wykazały, że wielu tragicznych zdarzeń można było uniknąć dzięki rzetelnemu postępowaniu powypadkowemu przeprowadzonemu przez pracodawców oraz właściwie przeprowadzonej ocenie ryzyka zawodowego.
Biorąc pod uwagę wiek poszkodowanych w wypadkach śmiertelnych, dominującą grupą są osoby w wieku 50-59 lat. Natomiast udział osób, które doznały ciężkich obrażeń ciała rozkłada się proporcjonalnie w następujących grupach wiekowych: 19-29 lat, 30- 39 lat, 40-49 lat oraz 50-59 lat.
Zgodnie z ustaleniami inspektorów pracy, którzy badają okoliczności zgłoszonych do inspekcji wypadków, dominują przyczyny organizacyjne i ludzkie (odpowiednio 48% i 40%). Ustalenia te tradycyjnie różnią się od ustaleń zakładowych zespołów powypadkowych, według których odpowiedzialność za większość wypadków ponoszą sami poszkodowani - ich nieprawidłowe lub wręcz samowolne zachowanie.
Oczywiście, takie zachowania dostrzegają również inspektorzy pracy, ale z reguły w kontekście błędów organizacyjnych, takich jak: brak nadzoru nad pracownikami, tolerowanie przez nadzór odstępstw od zasad bezpiecznej pracy, brak lub niewłaściwe instrukcje bezpiecznej pracy, brak lub niewłaściwe przeszkolenie poszkodowanego w dziedzinie bhp i ergonomii.